Geestelijke gezondheid omvat een breed scala aan aandoeningen die onze gemoedstoestand, emoties en gedrag beïnvloeden.
Deze aandoeningen, ook wel mentale stoornissen genoemd, kunnen variëren in ernst en symptomen, en worden ingedeeld in verschillende categorieën om de diagnose en behandeling ervan te vergemakkelijken.
Een voorbeeld van een specifieke categorie zijn angststoornissen, die een van de meest voorkomende vormen van geestelijke gezondheidsproblemen zijn. In 2019 hadden 301 miljoen mensen een angststoornis, wat duidt op de wereldwijde prevalentie ervan[3].
Angststoornissen worden gekenmerkt door aanhoudende gevoelens van overmatige angst en zorgen die interfereren met dagelijkse activiteiten. Deze gevoelens kunnen gepaard gaan met lichamelijke symptomen zoals zweten, nervositeit, verhoogde hartslag, vermoeidheid en slaapstoornissen. Deze stoornissen kunnen ook een negatieve impact hebben op de levenskwaliteit en het dagelijks functioneren van het individu.
De classificatie van psychische stoornissen is essentieel voor het standaardiseren van diagnose en behandeling. De twee meest gebruikte classificatiesystemen zijn de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5-TR) van de American Psychiatric Association en de International Classification of Diseases (ICD-11) van de World Health Organization. Deze twee systemen proberen psychische aandoeningen onder te verdelen in diagnostische categorieën op basis van de beschrijving van symptomen en het verloop van de ziekte[2, 4].
Helaas hebben veel mensen die lijden aan psychische stoornissen geen toegang tot de juiste zorg, ondanks het bestaan van effectieve behandelingen. Bovendien zijn deze mensen vaak het slachtoffer van stigmatisering, discriminatie en schendingen van hun rechten[3]. Daarom is het essentieel om meer begrip en acceptatie van geestelijke gezondheid in de samenleving te bevorderen.